O kötü bahtlı kişi, takdir bu ya, ne çâre…Murtazâ’yı ansızın yaralayınca;Murtazâ’ya bir şerbet sundular.Murtazâ:
“—Kanımı döken nerde? Önce bunu ona sunun, içsin… sonra ben içeyim; çünkü o,benimle yoldaş olacak, onunla aynı yola gideceğiz” dedi.
Şerbeti o hâine götürdüler. Dedi ki:
“—Bu, zehir! Haydar beni kahretmek, zehirlemek istiyor.”
Murtazâ dedi ki:
“—Allah hakkı için, bu hayırsız adam, sunduğum şerbeti içseydi; onsuz adım atmaz, Tanrı huzûrunda o girmedikçe cennete girmezdim!”
Düşmanı bile bu derece esirgeyen Ali, nasıl olur da Sıddıyk’a kin güder?
Düşmanın bile bu derece derdine düşen, nasıl olur da Atıyk’a düşmanlık eder?
Bütün âlemde Ali gibi Sıddıyk’ı seven kişi bir daha gelmez! Niceye bir Murtazâ mazlumdu, halifeliği ondan kaptılar, onu mahrûm ettiler diyeceksin?
Ali, Tanrı arslanıdır… başların tâcıdır… Oğlum, arslana kimse zulmedemez!
