Fecrin dudağı, yıldızları üfleyi üfleyi söndürse, zamânın ayağı, yılları çiğneyi çiğneyi geçip yürüse, sayvan sayvan bulutlar kat kat olup dürülse, bükülse, göz göz olmuş yürekler çileyi çileyi sızlayıp inlese… Denizlar tutuşup odlara yansa, dağlar ters dönüp taklalar atsa, cennetle cehennem sulh edip barışsa…
Yazılmaz bozulmaz derdimden, kim ne bilir, ne söylerse essalâ!
Alın yazım, alın yazım! Yeşim yeşim yeşerip de çimen olsan, gene seni tanırım.
Alın yazım, alın yazım! Tâne tâne yağmur olup dökülsen de gene seni tanırım.
Alın yazım, alın yazım! Saklansan da gizlensen de, ren renk kaftan, boy boy hil’at giyinsen de, vallah billah gene, ben tanırım, ben tanırım!
Alın yazım, alın yazım! Yaylalarda yaylasan da, cihan cihan dolansan da, elbet seni ben tanırım, ben tanırım!
Kâh kitapsın meşk eylenen. Kâh insansın aşk bekleyen. Kahi zaman bir tas zehir, kâhi sagîr, kâhi kebîr.
Kâh yürekte bir kanlık ok. Kâh cefâya bir gözü tok. Kâh perende, kâhi tuzak… Kâh muhteşem, kâh unufak. Memnû meyve, zâf-ı derûn.
Alın yazım, alın yazım! Kah sevilen, kâhi seven. Kâh öldüren, kâhi ölen. Kâh yakılan, kâhi yanan, her ne olsan ben tanırım, ben tanırım!
Fakîr oldum, avucuma para kordurdun; sultan oldum, başıma tâc oturttun.
Kâh iki taş arasında ezilip un-ufak oldum, tozlarımı yele verdin. Kâh cihanla birleşip kabıma sığmaz oldum; dünyâlardan öte âlemler açtın.
Asgardan asgar oldum. Daha küçül! dedin. Âzamdan âzam oldum; yetmez, daha büyü! dedin. Dirildim; öl! dedin. Öldüm; dirilmemi istedin.
Büyücü değilsin. Hâşâ sihirbazlık da kapından uzak. Anlamıyorum, nedir öyle ise bu göz bağcılık, bu şaşırtmaca, bu oyun?
