*(Aklın varsa başka bir akılla dost ol, görüş, danış! İki akılla birçok belâlardan kurtulur, ayağını göklerin ta yücesine korsun!)
*(Akıl, iki akıldır; birincisi, kazanılan akıldır… Sen onu mektepte çocuk nasıl öğrenirse, öyle öğrenirsin.
Öbür akıl, Hak vergisidir… Onun kaynağı candadır. Akıl, şehvetin zıddıdır… Şehveti dokuyan akla akıl deme!)
*(Akıl, mutlaka isâbet eder, yanılmaz.)
*(Kardeş, kıssa, bir ölçeğe benzer, mânâ, içindeki tâneye. Akıllı kişi tâneyi alır, ölçek var mı yok mu; ona bakmaz.)
*(AŞK dâvâdır, cefâ da şâhidi. Şâhidin yoksa, dâvâ düşer.
GÖKLERİN dönüşünü aşk dalgasından bil. Aşk olmasaydı dünyâ donar kalırdı… Aşk olmasaydı, her şey yerinde buz gibi donar kalırdı. Her varlık, çekirge gibi uçar, sıçrar, aranır mıydı?
DÜNYÂNIN her cüzü, her parçası âşıktır. Her parçası bir buluşma sarhoşudur. Fakat onlar sırlarını sana söylemezler. Çünkü sır, lâyık olandan başkasına söylenmez ki! Eğer şu gökyüzü âşık olmasaydı, göğsü, gönlü böyle saf ve lekesiz olur muydu?
Yeryüzü ve dağ âşık olmasalardı, her isinin de gönlünden bir ot bile bitmezdi. Eğer deniz aşktan habersiz olsaydı, böyle dalgalanabilir miydi? Elbet bir yerde donar kalırdı.)
-Hz.MEVLÂNÂ-
