9 Şubat, Mehmed Dede’nin 1965 yılındaki vefat târihidir.
Bu büyük insanı minnet ve rahmetle, Fâtiha’larla anarken, Sâmiha Anne’nin birkaç cümlesini sizlerle paylaşmak istiyoruz:
(…Mehmet Dede bir çay tiryâkisi idi. Ama genç kızın evinde uzun zaman ne yedi ne içti.
Bütün ikramları nezâket ve tevâzûyla geri çeviriyordu.
Günlerden bir gün, artık bu istiğnâsının sebebini açıklamak sırası gelmiş olmalı ki getirilen çayı gene reddederken: “Evinizde oyun oynanıyor, cüz’î de olsa içine haram giren nafakayı istemem,” deyivermiş ve bu söz, kâğıt oyununu evden sürüp çıkarmaya yetmişti.
Bir gün de genç kız,
memurlardan yeni nişanlanan birinin ikram ettiği çikolatayı diğer iş arkadaşları gibi ağzına attığı sırada içeri giren Dede, sessiz bir telâşla:
‘’Çıkar onu ağzından…” demiş fakat sebebini îzah etmemişti.
Ama îzahsız kalan sebep, hemen ertesi gün, nişanlanan memurun zimmetine para geçirmesinden dolayı tevkif edildiğini gazetelerin yazmasıyla meydana çıkmış ve Mehmet Dede de âdetâ mahcup bir sesle:
“Kusûra bakma, o çikolata haram para ile alınmıştı. Onun için yemene mâni oldum,” demek zorunda kalmıştı.
O günün genç kızı bugün Mehmet Dede’nin nikâhını kıydığı evli bir hanımdır.
İçinde adâletin, ihlâsın, dürüstlüğün, fazîletin, mantık, muvâzene, hikmet ve irfanla, hamâsî-dînî bir vecdin dolup taştığı canlı bir âbide olarak, toprağına ve imânına mes’ûliyet ve hizmet aşkı ile, gecesini gündüzlere katarak çalışmaktadır.
Ah ne mübârektir o dudak ki: “Dünyâ Şems-i Tebrizî dolu, bana Mevlânâ gibi mürit göster,” demiştir.
16.3.1977)
(*)Sâmiha Ayverdi – Hâtıralarla Başbaşa, sh. 153-154
