Ayıbım çok, günah tepemden aşkın. Cennete kapılanmak neme benim?
Kırda oturuyordum; bir şeytan arabası, sağımdan uçtu, solumdan uçtu, âkıbet gelip kucağıma kondu.
Koca herif! Sâde arabanı gönderme, sen de gel… Gel de bir boy dertleşelim.
Ey hacıdan kaçan, hocadan korkanlar, siz de gelin, yaban kapı çalmayın, siz de gelin…
Ey düğünlerden kovulanlar, derneklerden atılanlar, ne duruyorsunuz mahsun olmayın, toplaşıp beraberce gelin!
Ey suçlular, günahlılar, çileliler, cefâlılar, dertliler, ayıplılar! Ne gönlüm cennet kapısına, ne başım sevap direğine bağlı…Gelin, gelin, hepiniz, hepiniz, herşeyinizle gelin…Tâki beraberce Rahmet Kapısı’na varalım. Yüklerinizi onun eşiğine koyup, yerine gufran, mağfiret alalım.
Sâmiha Ayverdi- Dile Gelen Taş
Devletlim:
– Bana bir kitap imzala! Dedi.
Güldüm. Onun varlığına varlık taslamak, Seyhunlar’ı Ceyhunlar’ı olana bir desti su bağışlayan adamın safdilliğinden daha edep dışı işlerden değil mi?
Amma, mademki istemişti; olacaktı. Hem de ziyanı da vardı? Zaten insanoğlu her zaman için, misafirlik oynayan, çamurdan ev yapan, tuğla kırıkları içinde yemek pişiren bir çocuk ciddiyetiyle hayat macerasını oynamıyor muydu?
Mademki dünya durağından bana da, uykusuz azıksız bir coşkunluk içinde, söylemek, yanıp yakılmak payı düşmüştü, şu halde hissime ayrılmış bu işe, bir çocuk ciddiyetiyle bakıp benimser görünmek, bir oyun, bir vazife demekti.
Sâmiha Ayverdi- Dile Gelen Taş
Cehennem nedir, bilir misin?
Cehennem nefistir. Azaptır. Keder ve gamdır.
Ya Rabbi beni cehenneme atma… diye dua edeceğine, cehennemi benim içimden söküp at, diye dua eyle!
Sâmiha Ayverdi- Dile Gelen Taş
