“Vatan Ana Sâmiha Ayverdi” Hanımefendi 1905 yılı Ramazan’ının Kadir Gecesi İstanbul’da dünyâya gelmiş, 22 Mart 1993 günü Rahmet-i Rahman’a kavuşmuşlardır.
Bugün (25 Kasım 2019), Kendileri’nin 114.doğum yıldönümüdür.
O’nun izini izleyen bir diğer “Ana”, merhum İlhan Ayverdi’nin:
“…hayâtı boyunca ulvî kaynaktan haber verendir” diye resmettiği Sâmiha Anne, ömrünü vatanı ve milleti uğruna sebîl etmiş; ölmezlerden bir ölmez… Bir yokluk ve tevâzû timsâli; kısaca söylersek: Ululardan bir uluydu.
Burada sözü Kendilerine bırakıyoruz:
“Ezel anasından ölmemek üzere doğan bahtiyarlar vardır. Ender de olsa, zaman zaman târihte bunlara rastlanır. Ölmezlerin hayâtı, kendilerine âit olmaktan çıkmış, kütlenin malı, kütle menfaatinin nîrengi noktası olmuştur.
Ammâ hangi mevkî, hangi durak, hangi rütbe, hangi isimle görünürlerse görünsünler, onların gerçek şahsiyetleri, dünyânın eliyle yüzlerine vurulan varlık ve yokluk, sultanlık veyâ kulluk damgasıyla tâyîn edilemez.
Zîrâ onlar, iki dünyânın sıfatlarını da hiçe saymış, iki dünyâyı da aşıp ölümsüzlük sırrının ruhları arasında yer almış yücelerdir.
Bu yüzden de onları, herhangi bir fânîden seçmek için, dünyânın kendilerine ikrâm ettiği sıfatlarla tartıp ölçmek mümkün değildir.
Bu ulular,
ululuklarını büyük bir samîmiyet ve tevâzû ile birleştirerek cemiyet hayâtına karıştırmasını, böylece de kütlenin düşünce ve duygularına tesir etmesini bilen tasarruf sâhibi ve müstesnâ yaradılışlı kimselerdir.
Ammâ büyük kudretlerine rağmen yokluk ve tevâzûları içinde kudret ve varlıklarını eritmesini bilmişlerdir.”(
Onu hürmet, rahmet ve hasretle anarken; “Bütün vatan çocuklarını evlâdım olarak görmek anlayış ve zevkinden Allah’ım beni mahrûm etmesin.” Diyen…
Sonra da: “…eğer bana zerre kadar bir minnet hissediyorsan, bunu insan olmakla öde…” sözüyle mes’ûliyetlerimizin sınırını belirleyen Vakıf Anamız’ın rûhâniyetlerinin üzerimizde dâim olmasını, O’nu anlayıp bu anlayışla yaşayacak idrâke ve ahlâk güzelliğine erişmeyi, cümlemiz nâmına niyâz ediyoruz.
Rıza Tekin Uğurel
