Allâh’ım! Allâh’ım!

Allâh’ım!
BENİ,
SEN DEMEKTEN,
BEN DEMEYE
FIRSAT BULAMAYAN
BENDELERİNDEN EYLE!

GÖZÜMÜ,
SENİ GÖRMEKTEN
GAYRİYİ GÖRMEYEN
GÜZÎDE
GÖZDELERDEN KIL!

BENİM;
DİLİMİ GÖNLÜMLE,
FİKRİMİ ZİKRİMLE
AYNÎLEŞTİRİP;
ONLARI DA SEN’DEN İBÂRET EYLE!

DUÂ’NIN, NİYÂZIN
HAMD VE ŞÜKRÜN…
TÂLİBİN, TALEBİN
VE MATLÛBUN

ANCAK VE ANCAK
SEN’DEN İBÂRET
OLDUĞU ŞUÛRUNU,
LÛTFET!

SÖZÜN ÖZÜ,
BENİ SEN
REHİN AL,
TEK, SEN KAL!
TEK SEN, KAL!