“..insan tahammül ettiği ezâlar derecesinde yükselir…”(93.s.)
“İsteyecekseniz gönül zevki isteyin.. gerçi bu, elle tutulan, gözle görülen varlıkların yanında pek küçük görünür, lâkin şunu da bilin ki damlada olan tesellî, koca denizde yoktur; zerrede olan varlık güneşte yoktur..”(94.s.)
“Birgün balıklar içtimâ etmişler, demişler ki:
“Su su.. derler, yalnız ismini işitiyor, kendini görmüyoruz. Nedir acabâ?” İçlerinden biri demiş ki: “Filân denizde uyanık bir balık vardır, gidelim de ona soralım olsa olsa müşkülümüzü o halleder.”
Gidip de maksadlarını anlatıp, “Su nerededir bize göster!” dedikleri zaman, o:
“Suyun olmadığı yeri siz bana gösterin!” diye cevap verir.
İşte biz insanlar da hilkatin sırlarıyla o kadar meşbû olmuşuz ki, bu ziyâdelik, idrâkimize bir nevî perde olmuş bulunuyor.”(124.s.)
“İlim tuzağı, mârifet avını, çukuruna düşürmezse, zahmet edip de o tuzağı kazma!..”(130.s.)
“Aşk olan yerde mârifet eksik olmaz!..”(132.s.)
“Göz başkasını görür, kendini idrâk edemez. Göz, kendisine çok uzak ve çok yakın olanı da seçemez. Akıl içinse uzaklık ve yakınlık birdir; bir nefeste semâvâta yükselir ve bir lâhzada arza iner… Onun için akıl ve gönül gözü Hudâ nûrunun nümûneleridir.” (184.s.)
“Dünyâdan maddeten çekilmek kolaydır; fakat onun içinde bulunduğumuz halde kalben ve hissen uzaklaşmak zor, hem de pek zordur. Eğer bunu yapabileceksen ne mutlu sana…”(211.s.)(*)
(*)Hikâyeler, Yazarı: Sâmiha AYVERDİ, İlk yayın târihi:1940
(Sâmiha AYVERDİ’nin Fikir ve Gönül Dünyâsından Seçmeler)-İsmet BİNARK/Altay Kültür, San’at ve Eğitim Vakfı Yayınları:4 – ANKARA, Mart 2009
