(İçteki kiri su değil; ancak gözyaşı temizler.)
(Bulutlar ağlamasa, yeşillikler nasıl güler?)
(Gördün ya, beni gamdan başka kimse hatırlamıyor, gama, binlerce defa âferin.)
(Dünya tuzaktır, yemi de istek. İstek tuzaklarından kaçının.)
(Tövbe bineği, şaşılacak bir binektir. Bir solukta, aşağılık dünyâdan göğe sıçrayıverir.)
(Dostların ziyâretine el boş gelmek, değirmene buğdaysız gitmektir.)
(Bir kimseyi tanımak istiyorsan, düşüp kalktığı arkadaşlarına bak.)
(Bir mum, diğer bir mumu tutuşturmakla ışığından bir şey kaybetmez.)
(Kurdun kuzuyu yemeye niyetlenmesinde şaşılacak bir şey yok. Şaşılacak olan odur ki; bu kuzu, kurda gönül bağlamış, âşık olmuştur.)
(Hayatta muvaffak olmak için üç şey lâzımdır: Dikkat, intizam ve çalışma.)
“Semâ nedir biliyor musun? Belî (evet) sesini işitmek; kendinden kopmak ve O’na kavuşmaktır.
“Semâ nedir biliyor musun? Dostun hâlini görüp bilmek ve lâhut (İlâhî âlem) perdelerinden Allah’ın sırlarını işitmektir.’’
“Gözyaşıyla abdest aldığımdan namazım da ateşli olur… Bir ezan sesi geldi mi mescidimin kapısını yakar yandırır.’’
‘’Kuş, kafeste kaldığı müddetçe bir başkasının emri altındadır. Kafes kırılıp da kuş uçunca, ona verilecek emirler nerededir?
Akıl başta iken, nefis suçlar işler. Fakat aklın da aklı gelince, nefsin suçları nerede kalır?’’
‘’ÖLÜRSEM ben, öldü demeyin. Çünkü ölüydüm, dirildim; dost aldı, götürdü beni.
HİÇBİR ölü, öldüğü için hasret çekmez. Ancak tâatinin azlığına yanar. Yoksa ölen kimse; kuyudan ovaya çıkmış, zevk u safâ meclisine ulaşmıştır. Orası doğruluk yeridir, orada yalan yoktur.
Ayranla sarhoş olan, has şarabı ne bilsin? Orası öyle bir doğruluk yurdudur ki, Hakk onlarla berâberdir. Su ve çamurdan -bedenden- kurtulmuş, nûr ile dostturlar.
Bu hayat için iki nefesin kaldı. Bâri gayret et de, ercesine öl!
BEDENLERDEKİ dertler, çeşitli hastalıklar düşmanların cefâsı, dostların vefâsızlığı, ölüm kapılarının gıcırtılarıdır. Fakat mal mülk peşinde koşan, dünyâ hırsına düşen kişinin kulağı, hırsı yüzünden, ölüm kapılarının O acı gıcırtılarını duymamaktadır.’’