“Bahar mevsiminin serinliğini ganimet biliniz; zîrâ o, ağaçlarınıza ne tesir ederse sizin bedenlerinize de onu yapar.” (-Hadîs-i Şerîf)
“…Allah velîlelerinin ve yeryüzünü diyâr diyâr dolaşan Hak abdallarının sözleri ve nefesleri de tıpkı bahar rüzgârları hem de lâhut âleminden esen bahar rüzgârlarıdır ki cana can katarlar.
Gönül onların sözleri ve onların nefesleriyle bir cennet bahçesi güzelliğiyle yemyeşil olur.
Şu kadar var ki yeryüzünde esen bahar rüzgârları eğer kuru bir ağaca rastlarsa ona fayda vermez. Bu ağaç, neden kurumuş, kendi suçundan mı, yoksa başkaları tarafından mı kurutulmuş?
Sebep her ne olursa olsun baharın kurumuş ağaca yapacağı bir tesir yoktur.
Tıpkı bunun gibi ermiş insanların ve hattâ onların gözyaşları yağmurları da, ancak ruhlarında yaşama; rüzgâr ve yağmur kabul etme kudreti bulunan fânilere fayda verir.
Eğer bir ruh, bir mürşidin bütün nefes alış verişlerine rağmen ebedî hayata uyanmamakta ısrar ederse bu mürşidin noksanı değil, müridin taşıdığı ruhun temiz olmayışındandır.
Bahar yelleri esti ve dallar üzerinde yüzerken gereken tesiri yaptı mı; bahar yağmurları yağdı ve ağaç dallarına su yürüdü mü, sen artık yeşerecek filizleri ve açacak çiçekleri gör.
Gayb âleminden esen rüzgârlarla yağan rahmet, bir ruha gıdâ olmaya başladı mı, sen o ruh da doğacak derin tecelliyi seyret.
Demek ki gayb âleminden esen rüzgâr ve âlemin semâlarından düşen, yağmur, bu âlemde o hayata açık bir penceresi olanlar içindir; ruhları o âleme susamış bulunanlar içindir; kurumuş gönüller için değildir…”
Hazret-i Ken’an Rifâî- Şerhli Mesnevî-i Şerîf’den
