Ey aşk eri, aç gözünü
Yeryüzüne eyle nazar
Gör bu latif çiçekleri
Bezenüben geldi geçer
Bunlar böyle bezenüben
Dosttan yana uzanuban
Bir sor, ahi bunlara sen
Kancarudır azm-i sefer
Her bir çiçek bin naz ile
Öğer Hakk’ı niyaz ile
Bu kuşlar hoş âvaz ile
Ol padişahı zikreder
Öğer onun kadirliğin
Her bir işe hazırlığı
İllâ ömrü kasırlığın
Anıcağız benzi solar
Rengi döner günden güne
Toprağa dökülür gene
İbret-dürür anlayana
Bu ibreti ârif duyar
Ne gelmeğin gelmekdürür
Ne gülmeğin gülmekdürür
Son menzilin ölmekdürür
Duymadınsa aşktan eser
Her bir sözü duya idin
Ya bu gamı yuya idin
Yürürken uyuya idin
Gideydi senden kâr ü bar
Bildin gelen geçer imiş
Bildin konan göçer imiş
Aşk şarabın içer imiş bu
Ma’niden her kim duyar
Yunus bu sözleri kogıl
Kendözünden elin yugıl
Senden ne gele bir değil çün
Hakk’dan gelir hayr ü şer
Yûnus EMRE
