“İnsanlık, yalnız iyilik sâhibi olmakla tahakkuk etmez. Zîra bâzı kimsede iyilik yapmak isteği, bir meşrep, bir alışkanlık hâlindedir. İyilik yapar. Fakat kendisinde iyi ahlâk ve kalb-i selim yoktur. İçi karmakarışık, bozuk düzen olan kimsenin yaptığı iyilik o işe mahsustur. Öyle ki, bu kimsenin niyeti sâlim ve hulûsu tam değilse, günün birinde nefsine ağır gelen herhangi bir sebeple, kafası kızıp, yaptığını da yapacağını da ayak altına alır. Hattâ bir zamanlar iyilik ve hayır yaptığı kimse hakkında hatıra gelmez fenâlıklar düşünür ve yapar. Şu halde iyilik sâhibi o kimsedir ki, nefsinin yalancı balonu bir iğne temâsıyla sönüp gitmez.”
Hz. Ken’an Rifâî – Sohbetler