San’atkârdan daha ikbâlli bir kimse yoktur; el emeğinden daha iyi bir verim de olamaz.
San’atkâr, gündüzleri işinin peşinde koşar, akşamları evine döndüğü zaman da evinin sultanıdır. İstediği kadar, az veyâ çok yer; gece eksilmiş olanı, gündüzün artırır.
Bütün aşağılık insanların ve şunun bunun minnetinden kurtulmuştur.
Çocuklarının yiyeceğini kolunun gücüyle kazanır, eşi, dostu ve âilesiyle berâber bu kazancını güzelce yer.
Helâl kazancından, bir bereket hâsıl olur. Allah da malını, gelirini artırır.
Geceleri, gecenin karanlığından güven içinde uyur ve gündüzleri yeniden işinin başına gider.
Tâati ile geçmişten geleceğe kadar, hem Allah’ı hem de insanları râzı eder.
Alın teriyle kazanmış olmaktan, insan, utanmaz; elle çalışıp kazanmaktan daha iyi bir iş de olamaz.
San’atkârların başı, göklere değer. Sultanlar bile onlara muhtaçtır.
