Şu gönül dedikleri şey, gözlerden gizlenmemiş olsaydı, ne olurdu?
İki cihânın hazînelerini içinde barındıran gönül, en başta hırsızların ve eşkiyânın istilâsına uğrardı. Onlar, yükte hafif pahada ağır her şeyi yağmalarken; bu geniş arsa da yağmaya giderdi.
Gizli ve “zâta mahsus” damgalı bütün güzellikler orta malı hâline gelirdi. Düşman çizmeleri altında hoyratça çiğnenen mukaddes değerler gibi, onlar da kem gözlere çiğnetilmiş olurdu.
—Hayır, dostum, hayır! Seni bıraksam, daha neleri “olurdu…” diye sayabilirsin; fakat bunların hiç biri olmazdı.
Çünkü, bir sâlisecik bile gözlerden gizlenmediğini düşünsek; bir tek gönül, bütün gözleri kör edebilirdi. Sen bana, gözleri yanmış kimselerin hırsızlık ve talan gibi fiilleri işleyebileceğini… yâhut aşktan ibâret en büyük esrârı o çizmelerin çiğneyebileceğini mi söylemeye çalışıyorsun?
Hayır, hayır!
Gönül hakkında zerre kadar bilgin olsaydı bunları düşünmezdin bile.
Var git, bir gönüle gir!
Ve onu öğren önce..
