İnan ki; zaman koca bir hayâl…koca bir yalan!
“Aradan yıllar geçti deyip, benimle alay ediyorlar.
Halbûki, sana duyduğum hasret zerre kadar eksilmediği gibi katmerlenerek arttı ve ben bu anaforun orta yerinde seni aramaktayım.
Hasret söz konusu olunca, bir ânın bin aydan ne farkı var?
Öyleyse zaman, koca bir yalan!
Hasretin anaforunda bunca yıl bekleyen insan olarak hiç düşünmemiş ve hiç soramamışım:
-Mademki bir kalebent gibi buraya mıhlanıp duruyorum; hasret dediğim anafor bildiğim, zaman zannettiğim sensin, sensin…sensin!
Geç de olsa tanıdım ya…gam yemem; binlerce yıl bekleyebilirim.
Meğer, sensiz zannettiğim anlarda dâimâ sana bağlı seninleymişim.
