Minderdeki kedileri seyrediyorum; bir ana ve beş de yavrusu…
Şu anda beşi de büyük bir iştahla annelerini emiyorlar. Hiçbirinden çıt çıkmıyor.
Arada, bir acemilik sebebiyle emdiği memeyi kaybedip, kardeşleriyle sürtüştükleri oluyor.
Çok geçmeden, yavrunun minik ve sevimli ağzı, boş bir memeyle buluşuyor. Sesleri normale dönüyor.
Anne kedi ise, büyük bir sabır ve zevkle, vericiliğini sürdürüp onları doyuruyor.
Aynı biz insanlar gibi… Hayır, biz insanlar onlar kadar olamıyoruz. Bunca nizâ, bunca kavga ve dedikodu neyin nesi?
Hakîkat memesinden süt emen bahtiyarlar hâriç, hangi beşer, işin farkında?