(Allah Resûlü (S.A.V) buyurdu:
“Sanki ölüm, bizden başkası için yazılmış. Sanki ondaki gerçeklik, bizden başkası için sâbit olmuş. Sanki teşyî etmekte olduğumuz mevtâlarımız az sonra bize döneceklermiş gibi birer yolcudurlar.
Kabirlerini hazırlıyor, mîraslarını yiyoruz. Sanki, onlardan sonra biz, dünyâda ebedî kalacakmışız gibi düşünüyoruz.
Her öğüdü unuttuk, her belâdan sanki emîn olduk.
Ne mutlu kendi ayıbı ile meşgul olup da başkalarının ayıbını görmeyene.
Ne mutlu helâl olarak kazandığı malı infâk edene. Fıkıh ve hikmet ehli ile düşüp kalkana, zillet ve meskenet ehlinden yüz çevirmeyene!
Ne mutlu, kendini küçük görüp, ahlâkı ve gidişâtı güzel olarak insanların şerrinden uzaklaşana!
Ne mutlu, malından artanı infâk edene, fazla konuşmayana, sünnete sarılıp bid’atten uzak durana!” )
(FÜTÛHÂT-I MEKKÎ’den, Muhiddin Arabî Hz.)