Konuşmadan bir köşede oturan sağırlarla dilsizler, dilini tutamayan kimseden üstündürler.
Ağızdaki dil nedir, a akıl sâhibi? Hünerli kimsenin hazîne anahtarı değil mi?
İçerdeki cevâhirci midir, çerçi midir, kapı kapalı iken kim ne bilecek?
Akıllının önünde susmak terbiye gereği ise de, sen yeri gelince söylemeye bak! İki şey insanı çileden çıkarır: söylenecek yerde ağız açmamak, susacak yerde lâkırdı etmek.
Eğer cenk eri isen, öyle bir kimseyle savaş ki, ya ona ihtiyâcın olmasın, ya da kaçıp ondan kurtulabilesin!
Tecrübeli, ihtiyar ve yetişkin sözcü önce düşünür, sonra söyler.
Sen de düşünmeden söze girişme! İyi söyle, geç de söylesen zararı yok. Düşün, sesini ondan sonra çıkar ve “Kes!” dedirmeden önce sözü kes.
İnsan, hayvandan konuşmakla üstündür. Ama doğru konuşmazsan hayvanlar senden üstün olurlar.
