Hattat Aziz Efendi… Türk hat sanatımızın üstadlarından, kâbiliyetinin yanı sıra ahlâkî olgunluğu ve ifrat derecede tevâzu ile bilinen bir edep âbidesi…
(Kerem sahibi ve ihsanı bol olan Cenâb-ı Allah rızık kapısını kapatmaz. Bir kapıyı kapatsa başka birini açar, kulunu rızık konusunda dara düşürmez. Akıl sahibi olanla; rızkını kazanmak için çalışır, gayret gösteriler. Çalışıp çabalayan kimsenin rızkı kendini bulmak için her zaman sahibini arar.)
Sâmiha Ayverdi’nin kaleminden Aziz Efendi
“…çocukluğumda sokakta sık sık rastlardım. Pek etrâfına bakmadan, etekleri uça uça geçip giderse de, ben onun mânâlı ve temiz yüzüne bilhassa durup bakardım.
Rengi ile de, şekli ile de söğüt yaprağına benzeyen hafif çekik gözlerini himâyesine almış gibi duran kaşları ve çıkıkça elmacık kemikleri ile âdeta esâtirî bir destan kahramanına benzerdi.
Çocukluğumda arkadaşımın babası olarak gördüğüm bu müstesnâ insanın, zamanla on iki çeşit yazıyı aynı ustalıkla yazan yeryüzünün en büyük hattatlarından Aziz Rifâî olduğunu öğrendim.
Mısır kralı Fuad’ın daveti üzerine bu ülkede on bir sene kalarak Türk hat sanatını, büyük bir tevâzu ve kudretle, talebelerine öğretmiştir.
Yazıların tezhîbi daima başka sanatkârlara bırakılmak usûlden ise de, o, bu işi de üstüne almış bulunuyordu.
Hatta bir İtalyan heyeti, yazıdan anlamamakla berâber, tezhîbine öylesine hayran olmuştu ki Aziz Rifâî’yi gâyet geniş maddi imkânlar karşılığı Roma’da çalışmaya dâvet etmek husûsunda âzamî ısrarda bulunduysa da, büyük sanatkâr :
“Burada, hat öğrenmek isteyenlere hocalık etmeye söz verdim, gelemem!”diye kestirip atmıştır.
Mısır’daki mesâîsine karşılık altı Mısır lirası alan sanatkâra, İtalyanlar elli Mısır lirası karşılığı bir ücret teklif etmişlerse de, Aziz Rifâî’ye asla evet dedirtememişlerdir.”
Küplüce’deki Köşk
1934 senesinde İstanbul’da vefat eden sanatçının, her isteyene bedelsiz verdiği yazılarının yanı sıra pek çok koleksiyon ve müzelerde yazı örnekleri ve levhaları bulunmaktadır.
