Kalbin taş kesilmiş, taştan heykele kızıyorsun
Bu hâlinle sen inan etten heykele benziyorsun
Heykelden açtık sözü, deriye çevirdik gözü, neylersin artık özü, ne varsa kabukta var.
Kabuk insanda da var, nitekim bunca davar, deriye bakmaktadır ve insan sanmaktadır.
Heykelden aç da sözü, deriden geçir gözü; bulursun elbet özü, ne varsa kabukta var; kabukta kalan da var.
Lâkin bu sözde bühtan da var, ne yapsın hayvan davar? Şaştığım, insan davar.
Özü bulan da var, kabukta kalan da var. Mâzurken hayvan davar, şaştığım insan da var.
