“1991’de Beyoğlu’nda bir evin kiracıları, kirayı ödeyemedikleri için sokağa atılırlar.
Onlar, Mehmet Akif Ersoy’un kızı ve torunlarıdır!
1985 yılında, Üsküdar Belediyesi emekli maaşıyla geçinmeye çalışırken hastalanan, zor ve bakımsız günlerin ardından gözlerini hayata kapayan adamın cenazesi ortada kalmasın diye tüm masraflarını karşılar.
O unutulan insan, Mehmet Akif’in torunu Tahir Ersoy’dur!
Yıl 1962… Cağaloğlu’ndaki bir köşe yazarının odasına üstü başı bakımsız, kirli sakallı biri girer. Adını söyledikten sonra yazardan kendisine yardım etmesini ister. Köşe yazarı, karşısındakinin içler acısı durumundan büyük üzüntü duyar.
Cüzdanını çıkararak istediği kadar para alması için adama uzatır.
O da uygun bir miktarda para alarak iki büklüm kaybolur gözden… Birkaç ay sonra tek sütunluk bir gazete haberi çarpar, köşe yazarının gözüne… İstanbul sokaklarında, bir çöp bidonunun yanında bulunan bir cesetten söz ediyordur haber… Fotoğrafa dikkatle bakar, ünlü köşe yazarı…
Bu, para istemek için odasına gelen adamdan başkası değildir.
Emin Ersoy’dur; Mehmet Akif Ersoy’un oğlu Emin Ersoy!
İşte sizlere, İstiklal Marşı için devletin verdiği para ödülünü almayan, ticarete alet olmasın diye de İstiklal Marşı’nı kitabına almayan Mehmet Akif Ersoy’un bizlere bıraktığı çocuklarının yaşamlarından birkaç dakika!”
Nebil Özgentürk
