(Şu hâlde “kibir elbisesini” bedeninden çıkar.
Bir şey belleyip öğrenme husûsunda aşağılık bir elbiseye bürün.
Adâlet nedir?
Ağaçlara su vermek.
Adâlet, bir nîmeti yerine koymaktır; her su çeken tohumu sulamak değil!)
*
(Aklın hassa’sı -özelliği- işin sonunu görmektir. Âkıbeti görmeyen akıl, nefistir.
Nefse mağlûb olan akıl, nefs hâline gelmiştir.
(İçinde pusu kurmuş olan nefis, kibir ve kin bakımından bütün adamlardan beterdir.)
Hz.Mevlânâ, Mesnevî I/72806
