(Azarlayış kaldıkça sevgi de artar, derler. Çünkü dostlar azarlanır, yabancılar azarlanmaz. Amma azarlayışta da fark var. İnsanı dertlendiren, müteessir eden; akıllandıran azar, sevginin yardımın delîlidir. İnsana dert vermeyen, geçip giden azar, sevgiye delil olamaz. Hani tozu gitsin diye halıyı döverler ya, akıllılar buna azar demezler. Fakat baba çocuğunu, insan sevdiğini döverse buna azar derler; sevgi delîli böyle bir vakitte meydana çıkar. Şu hâlde mâdem ki kendinde bir dert, bir pişmanlık duyuyorsun; bil ki bu Allah’ın yardımına, sevgisine bir belgedir…)
–Hz. Mevlâna–
—————————————————————————————-
