1781 yılında Almanya’da, Protestanların bulunduğu bölgelerde geçerli olmak üzere bir kanun çıkarılmıştır. Ki buna göre Katolikler, esnaf tarafından çıraklığa kabul edilecek fakat böylelerine ustalık hakkı tanınmayacaktı.
-Bavyera’da işkencenin tamamen yasaklanma târihi 1806’dır. Hannover’de ise işkence, 1840 yılına kadar devam etmiştir.
-1796 yılında Svab’da sığır vebasının önüne geçmek için, mahkeme kararıyla bir boğa diri diri gömdürülmüştür.
-1248’de Johann Brito isimli bir asılzâde, G. Dö Miller isimli genç bir asılzâdeyi kızıyla birlikte yakalamış ve o delikanlıyı bacaklarından yükseğe astıktan sonra hadım edip sokağa atmıştı. Bunun üzerine, böyle bir asil kimseyi sakat ettiği için kral tarafından sürgüne gönderilerek, bu hâdisenin peşinden şöyle bir yasak getirilmiştir:
“Zevcelere yapılan tecâvüzler müstesnâ olmak üzere bu gibi durumlarda herhangi bir şahsı hadım etmek, suçtur.”
Resimli Târih Mecmuası, Sayı 7, Temmuz 1950; “Târihte Adâlet” başlıklı yazıda şöyle deniyor:
(Salzburg civârında Veystum kasabasında 1400 seneleri sularında şöyle bir karar alınmıştır:
Bir köylü para cezâsına uğrar ve bunu veremeyecek halde olursa karısına tecâvüz edilecektir. Kanun yazanlar, kadının, hâkimin hoşuna gitmemesi ihtimâlini de düşünerek, böyle durumlarda cezânın uygulanmasını Mübâşire havale etmeyi uygun görmüştür.
Suçlunun karısını Mübâşir de beğenmediği takdirde, cezânın infâzı Hademeye yâni Hizmetliye gördürülecektir.
Anlaşılıyor ki kanunu yazan, Hizmetlinin zevkini dikkate almamıştır.)