Bir adam, evine giren hırsızı tutup ellerini sıkıca bağladı, kendisi kılıcını almaya gitti.
Kılıçla kafasını kesecekti… tam o sıralarda adamın karısı, hırsıza bir parçacık ekmek verdi.
Adam, kılıcını alıp gelince bir de baktı ki hırsızın elinde ekmek var.
“-A adam olmayan kişi, bu ekmeği kim verdi sana?”dedi.
Hırsız:
“-Karın verdi” diye cevaplandırdı.
Adam, bu cevâbı duyunca dedi ki:
“-Seni öldürmek bize haram oldu. Çünkü bizim ekmeğimizi yiyene kılıç çekemeyiz. Ekmeğimizi yiyenden canımızı esirgemeyiz… hâl böyleyken ben nasıl olur da onu öldürür, kanını dökerim?”
Ey beni yaratan! Bu yola girdim gireli sofrandayım, senin ekmeğini yiyip duruyorum.
Bir kimse, bir kimsenin ekmeğini yedi mi ona hakkı geçer, o da o hakka adam akıllı riâyet eder. Sense yüz binlerce cömertlik denizinin sâhibisin… Senin ekmeğini çok yedim… Hukuk gözet!
Ey âlemlerin Rabbi, âcizim… kanlara gark oldum… karada gemi yüzdürdüm!
Elimi tut, feryâdıma yetiş! Ne vakte kadar sinek gibi ellerimi başıma götürüp durayım?
