-“Edep ve hayâ iki kanattır. Bunlarsız insan, insan olamaz. İnsan da bu iki kanadın arasındadır. Edep, her şeyi Hak’tan bilmek, fiili, fâili, mevcûdu hep Hak görmektir.”
-“Nasıl küçük bir edep Hakk’a hoş gelirse, küçük bir edepsizlik de bütün iyilikleri yıkıp alt üst etmek için kâfîdir.
Burada edepsizlikten maksat, vefâ ve sadâkati zedeleyen, yâni esâsa dokunan harekettir.”
-“…..Edep ve teslîmiyetten kimse fenâlık görmemiştir.Zâtın biri:Edep,ilâhî bir taçtır,onu başına koyduktan sonra istediğin yere git,sana açıktır,buyurur.Hazret-i Pîr de:Allah’tan edebi bize yoldaş etmesini isteyelim.Çünkü edebi olmayan iki âlemde de mahrumdur,diyor.
Hâsılı, iki âlemde de selâmet yolu edeptir.”
-Hal diline âşinâ olan bir kimse onu her vakit işitebilir mi?
“Hal lisânına ehliyet kesbetmiş olmak, onu her dâim duyabilmek demek değildir. Zîra beşeriyet engellerinden kurtulmadıkça bu gönül sesini devamlı duymak mümkün olamaz. Hal’in hâkim olması için kal’in yâni sözün susması lâzımdır. Fizikte de aynı kanun cârî değil midir? Bir odanın sıcak havası boşalmadan oraya soğuk hava dolamaz.”
-“Allah diyor ki, resuller arasında nur cihetiyle fark yoktur. Fark, sâdece fazîlet ve meziyet bakımlarındandır.
Âşıklar da hep âşıktır, birdir. Yalnız aralarında fazîlet ve meziyet îtibâriyle fark bulunur. Meselâ, kiminin sözü, kiminin kalemi, kiminin sazı vardır. Ama esas îtibâriyle hepsi de aynı nurdandır ve sevdikleri aynı mâşûkun güzelliğidir.”
-“İrfânı olan kimsenin yaşlandıkça kıymeti azalmaz, bilâkis artar. Meselâ bir kıymetli eşyâ bir bahâ biçilmez halı gibi ki bunların eskiliği kıymetlerini arttırır.
Ama irfânı olmayanların ömürlerinden geçen seneler, onların eski kıymetlerini de alır götürür.”
