Seninle helva yapalım mı?
Yapalım.
Yağ benden, şeker benden; ocak benden, un benden. Kabını sen bul! Tamam mı?
Tamam.
Benden söz etme.. Adın “helvacı”ya çıksın; hem dağıt, hem ye!
Oldu.
Od uyandı, yağ kızdı; un kavruldu, şerbet hazır.
Haydi, ver kabını!
Kabım mı?
Evet, kabın! Can helvası, can kabında yapılır; ver canını! Adına helvacı desinler,
hem ye, hem yesinler.
***
