24 Nisan, Ekrem Hakkı Ayverdi’nin vefat yıldönümüdür. O’nu hasret ve rahmetle anarken, Samiha Ayverdi’nin, ağabeyi Ekrem Hakkı Ayverdi ile çocukluk yıllarını anlattığı satırları paylaşmak istiyoruz.
“Ağabeyimi çok seviyordum. Onun da beni sevdiği muhakkaktı. Başkalarının ağabeyleri küçük kardeşlerini paylıyor, itip kakıyor hatta dövüyorlardı. Ağabeyim ise beni bir kere terslememiş, azarlamamıştı. Sonra, arkadaşlarıyla oynarken beni çağırıyor, aralarına alıyordu.
Bunun bir tenezzül hattâ lütuf olduğunu pek âlâ hissediyordum. Çünkü o yedi yaşında, ben ise iki yaşında idim… Sonradan idrâk ettiğime göre, beni kıskanmadığı için, çok sevdiği annesinin muhabbetini kardeşiyle paylaşmaya râzı olabiliyordu.
Gene çok sonradan anlayacağım gibi, o yalnız beni değil, uzak yakın, kimseyi kıskanmayacak, hased gibi, riyâ gibi, iki yüzlülük gibi iç karatıcı duygulara bîgâne kalmayı bilen asil ve zengin bir rûhun adamı olacaktı.”
Sâmiha Ayverdi’nin Mektupları