İnsanlar, iyiliğin bizzat sende olduğunu zannettikleri için seni överler. Ama sen, kendi durumunun gerçeğini bildiğin için, gene de nefsini kınamayı sürdür.
*
Gerçek mümin övülünce, gerçekte, kendisinde olmayan özellikler yüzünden methedildiğini bildiği için, Allah’tan utanır.
*
İnsanların en bilgisizi, halkın bir zannı uğruna kendisindeki yakîni/kesin bilgiyi terk edendir.
*
Lâyık olmadığın halde, Allah, halkın dilini seni övmek üzere boşandırırsa, sen, Allah’a lâyık olduğu şekilde hamd et!
*
Zâhitler övülünce, övgünün halktan geldiğini zannettiklerinden inkıbaz olurlar/sıkılırlar.
Ârifler methedilince, bunun Hakk’dan geldiğini bilirler ve inbisat olur/ferahlarlar.
*
Sana bir şey verildiğinde ferahlıyor, verilmediği zaman ise sıkıntıya düşüyorsan; bundan, çocukluğunun sürdüğünü ve kulluğunda doğruluk bulunmadığını anla!
