Bu kan kokusu, bu vurup kırış, bu öç, bu zulüm nedir deme! Âlem halkı önüne geleni körü körüne tahrip etmek yolunda, seni göremediği için bu kadar cesurdur.
Bu gözbağcılık, bu hîle, bu kahbelik, bu fesad, bu yalan niçin, deme! Âlem halkı her aldatmak istediğinin sen, aldananın da kendisi olduğuna akıl erdiremediği için, hileye bir mâbud gibi sadâkatle kulluktadır.
Dünyânın üstünde buram buram tüten nahvet buharı, gözleri ve gönülleri örten bu gurur perdesi nedir, deme! Âlem halkı, kendine şah damarından yakın olandan habersiz bulunduğu için, ona karşı küstahlık ve hayâsızlıkta bu derece pervâsızdır.
Bu lezzet taşan ihtiraslar, bu deniz dalgaları gibi birbirini kovalayan şehvetler… bu sonunda “ne boş şey…” dediğimiz iptilâlar için gücenme! Âlem halkı sana müptelâ olmadığı…seninle dolup taşmadığı, senin yoluna akıp gitmediği için gölgeyi asl’a değişmekte bu derece lâubâlîdir.
Bu şiir kafesinde mahpus kalmış şâir, bu hüneri dünyasına sıkışmış san’atkâr, bu bilgisi toprağına gömülmüş âlim de nedir deme! Onlar, senin gibi arkasından koşulacak bir sevgiliden mahrum oldukları için bu zindanların, bu bağların esîri olmakta elbette çaresizdirler, gücenme!
—
Gözbağcılık: Hilekârlık
Mâbud: Allah, Tanrı
Nahvet buharı: Benlik dumanı
Hayâsızlık: Utanmazlık,
Pervâsızlık: Kanun nizam tanımazlık
İptilâlar: Saplantılar, kötü alışkanlıklar
“gölgeyi asl’a değişmek”: Bir şeyin gerçeği varken gölgesini tercih etmek.