“Ey dost!
Sen, hayatta iken O’na ümit bağla, hayatta iken bil, hayatta iken anla; çünkü kurtuluş hayatta kaaimdir.
Eğer sen, hayatta iken bağların kopmamışsa, ölümden kurtuluş ümîdi ne olabilir?
Sâdece bu bedenden çıktı diye ruh O’nunla birleşecek sanmak boş bir hayaldir. Eğer O şimdi bulunmuşsa, o zaman da bulunur. Yoksa, biz sâdece Ölüm Şehrinde oturmak üzere gideriz.
Eğer şimdi vuslata erişirsen, öteki dünyâda da erişirsin.
Hakîkat içinde yüz, hâkîkî Mürşîd’i tanı, hakîkî isme îmân eyle!
Kebîr diyor ki: “imdâda gelen arama rûhudur; ben işte bu arama Rûhunun kölesiyim.”
-Kebir (Doğumu 1440)
(Kebir’den Terennümler, Ter. Sofi Hûri)