Dört şey bedbahtlık eseridir.
Câhillik, tembellik; bunlar çok zordur.
Hele bîkeslik (kimsesizlik), nâkeslik (bayağılık) bütün bu dört alâmet kötü tâlihin belirtileridir. Kulluk sevdâsında koşanlar şüphesiz ki saadet ehli olurlar. Her kim kendi heveslerini ayakaltına alırsa, nefisçiği ile savaşabilir.
Cihanda yalnız uyku ve yiyecek düşüncesinde olan kimse, kıyâmette ateşten kurtulamaz; murad ve arzudan yüz çevir de Allah katına yönel.
Murat sürmenin sonu muratsız kalmayı gerektirir.
“Ne dünyâdan safâ bulduk ne ehlinden recâmız var
Ne dergâh-ı Hudâ’dan maâda bir ilticâmız var”
Nef’î
Ne dünyadan rahatlık bulduk ne de kimseye yalvardık. Ne de, Allah’ın kapısından başka bir yere sığındık).
Allah adamı, iyi ün bırakmaya çalışır.
Ey biricik oğul, mâdem ki Allah’ın emrini tutuyorsun, murdar nefsin arzularına uyma! Allah’ın emir ve yasaklarını Kur’an’dan dinle, dünyâ sevinç yeri değildir, aklını başına al!
Bahtiyarlık sevdâsından vazgeçenlerdir ki, aksine olarak yaşamanın zevkine ermiş olurlar.