Karamanî Pîrî Mehmed Paşa, Yavuz ve Kanunî zamanlarında beş yıl kadar sadrazamlık yapmış; iki pâdişâhın da sevgisini ve îtimâdını kazanmış, iyi bir devlet adamıydı. Fakat mevkisini ve îtibârını çekemeyen düşmanları, sonunda onu bir hiç yüzünden Kanunî’ye azl ettirdiler.
Düşmanlarının başında bulunan Makbûl İbrâhim Paşa, onun yerine Sadrâzam oldu; fakat Pîrî Paşa’dan korkuyordu, bu sebeple Pîrî Paşa’nın oğlu Edirne Kadısı Mehmed Efendi’yi mevki ve para vaad ederek kandırdı, Mehmed Efendi de babasını öldürdü.
Baba katili Mehmed Efendi, hâdiseden bir ay kadar sonra bir gün ocak başında otururken uyudu; ocaktan eteğine sıçrayan bir kıvılcımla tutuştu, alevler içinde yanıp kül oldu.
Bir müddet sonra Sadrâzam İbrâhim Paşa da Kanunî tarafından boğdurulup, “makbûl” iken “maktûl” oldu.
İşte, “İlâhî adâlet mutlaka tecelli eder” sözüne târihden bir canlı örnektir bu!