Mâdem ki gidiyoruz; bâri birlikte yürüyelim.
Aynı yolda bâzı bâzı karşılaşıyoruz,
hemen her mola verdiğimiz menzilde el sallamak, bu yolculuğu birlikte yaptığımızı göstermez..
Ben, senin hangi yöne gittiğini biliyorum; senin de beni göz ucuyla tâkîb ettiğini seziyorum. Ama, bilmem ki nedendir bunları îtirâftan kaçınıyorsun.
Yarım yamalak sevmek, yarım yamalak “uymanın” çocuğudur.
Özürlü bir çocuktur.
Ya tam sevmenin çâresini bul, ya da tam uymanın..
Yollar böyle aşılmaz, güneş böyle ışıldamaz ve geceler aydınlanmaz.
El sallamak yetmez; gönül mendilini salla, bir beyaz bayrak aç ve teslim ol!
Gel, aynı davulu birlikte çalalım ve hiçbir yerde konaklamayalım!