“Allah yolunu bulmuş bu yolda mesâfeler kat etmiş olanların da dertleri vardır.
Zîra Allah’a yaklaşma derecelerinin bir sonu yoktur. Bu yolda bir dereceye varmış olan daha sonraki mertebenin ve daha yakına varamamış olmanın derdini çeker.
Bilenler ve duyabilenler için bu acı, dünyâ yaralariyle göğüsleri delinmiş olanların eleminden elbette defâlarca üstündür.
Bunun için değil midir ki ey oğul, o rahman ve rahîm olan Allah, Kur’ân-ın Rahman Sûresi’nde “GÖKTE VE YERDE (MELEK İNS VE CİN OLARAK) KİM VAR VE NE VARSA HEPSİ, HEPSİ ONDAN DİLERLER. HERGÜN YENİ BİR İŞ, YENİ BİR OLUŞ ÜZEREDİR” buyrulur.
Kimini yüceltir, kimini hakir eder. Her kuluna bir başka kısmet, başka nîmet veya zorluk gösterir.
Onun yolunda durmadan yürümek, engelleri aşmak, nefsin ihtiraslarını yenmek ve son nefesini verinceye kadar çalışmak gerek.
Sen bu uğurda ne ölçüde uğraşır ve savaşırsan, o da sana o ölçüde doğru yolu gösterir.
Bunu ölünceye kadar böyle yap. Ölünceye kadar Hakk’ın yolunda olmanın hazzını tat. Eğer bütün bu çalışıp, uğraşıp, ibâdet ettiği yıllar içinde sana Allah’ın yardımı açıkça nasîb olmazsa bil ki ona son demde, belki de son nefesini verirken ulaşacaksın ve dünyâ zulmetinden kurtulup onun nûru âlemine dalacaktsın.
Çünkü onun bakışları senden ayrılmaz. O en büyük, seni bu âleme kimsesiz ve çâresiz salmamıştır. Yeryüzünde hiç kimsen olmadığını sandığın ve tabiî aldandığın en perişan hattâ en ümitsiz anda da sen onunsun. En büyük dostun, sevgilin ve koyucun odur.
Ve öyle olduğu içindir ki o seni durmaksızın anar, görür ve bütün yaptıklarını bilir.
Kur’ân-ı Kerîm’in Yûnus Sûresi’nde (62-64. Âyetler) (Şunu) bilin ki Allah’ın dostlarına hiçbir korku yoktur (ve onun dostları) mahzun olmazlar.
“Onlar îmân ederler ve fenalıktan kaçarlar”
“Onlara bu dünyâ hayâtında da ahirette de müjdeler vardır.” Buyurması bundandır.”
Hazret-i Ken’an Rifâî- (Mesnevî’den)
