Zunnun Dedi ki

0
265

Vezirlerden biri, Zünnûn-ı Mısrî’nin huzûruna çıktı:

-“Gece gündüz Sultana hizmet etmekle meşgûlüm. İyiliğini umuyorum, ama kötülüğünden de korkuyorum.”

Diye himmet diledi.

Zünnûn, ağlamaya başladı, dedi ki:

-“Senin sultandan korktuğun kadar ben Allah’dan korksaydım sıddîklerden olurdum.”

Safâ ve cefâ ümîdi olmasaydı, dervişin ayağı göğe ererdi. Vezir, Melîk’den korktuğu kadar Allah’dan korksaydı, “melek” olurdu.


Sırrını Allah takdis buyursun; Geylânî Abdülkadir’i Kâbe avlusunda görmüştüm. Yüzünü çakıl taşlarına koymuş, yalvarıyordu:

-“Allah’ım, affet! Eğer mutlaka cezalandırılacaksam, beni kıyâmette kör olarak dirilt ki iyilerin karşısında utanç duymayayım.”