“Allah’ın rahmeti, kahrından ileridir; kahrından fazladır ve ezelîdir. Bu yüzden de bir kimseyi belâlara uğratması, rahmetindendir. “Varlık sermâyesi elde edilsin” diye rahmeti kahrından ileridir, üstündür. Etle deri lezzetsiz meydana gelmez, fakat onlar meydana gelmedikçe sevgilinin aşkı onları nasıl eritebilir?
İşte bu takdir netîcesi olarak sen de kahırlara uğrarsın, eseflenme! Bu kahırlar yüzünden elindeki sermâyeyi sevgiliye bağışlarsın.
Sonra bunun özrü olarak tekrar lûtfeder, “Yıkanıp arındın, dereden atladın, artık o mihnetler-cefâlar geçti’, der.”
Hz.Mevlânâ
Ezeli gaye, senin teslim olmandır. Ey müslüman, teslim olmayı araman, dilemen gerek!
Kötü ve hayırsız adam, lengersiz gemidir; ne demir atmıştır, ne bir yere bağlıdır; deli rüzgarlardan kurtulamaz ki.
Akıllıya huzur ve emniyet veren akıl lengeridir… akıllılardan bir lenger dilen!
İnsan, o cömertlik denizinin inci hazinesinden akıl, fikir kazanırsa,
Bunların yardımıyla gönlü marifetler elde eder, gönül-lükten çıkar, yücelir… gözleri de nurlanır.
Çünkü nur, gönülden doğar da bu göze vurur. Gönül olmasa gözün hiçbir şey göremez.
Gönül, akıl nurlarıyla nurlanırsa o nurlardan göze de bir pay verir.
Bil ki gökten inen mübarek su, gönüllere gelen vahiydir, dillere gelen doğru sözlülüktür.
Biz de tay gibi ırmaktan su içelim de bizi kınayan vesveseciye bakmayalım, aldırış etmeyelim. Hz.Mevlânâ
Çoban Ol Dedik…
(Çoban ol dedik, kurt oldu.
Bekçi ol dedik, hırsız oldu.)
-Mevlânâ’dan Altın Öğütler, S.62, Ziya ELİTEZ-
