24 Nisan, Ekrem Hakkı Ayverdi’nin vefat yıldönümüdür.
O’nu hasret ve rahmetle anarken, sayısız hizmetinden birini paylaşmak istiyoruz:
(İbnülemin Mahmud Kemal İnal’ın Son Hattatlar nâmındaki önemli eserinde Ekrem Hakkı Ayverdi’den şöyle bahsedilmektedir:
“İsm-i Celâli, İsm-i Nebevîyi, esâmi-i çar yâr ve Hasaneyni ihtiva eden bu elvâh-ı celîle, bir takım kıymet bilmez eşhas tarafından indirilip bir kenâre konulmuş ve bâzılarının bâzı yerleri zedelenmişti.
Bu hâl, bizimle berâber diğer erbâb-ı îmânı dağdâr ettiğinden tekrar asılması için uğraştıksa da muvaffak olamamıştık.
Nihâyet Ayasofya Müzesi Müdürü Muzaffer Ramazan Beyi teşvik ve teşci ettiğimde: ‘Para yok, olsa asarım’ demişdi. Öteden beri bu işe sarf-ı zihn eden yüksek mühendis Ekrem Hakkı ve tüccardan Nazif Beyler, îcab eden parayı hasbeten lillâh vererek Ekrem Beyin nezâreti altında levhalar tâmir edildi.
Yine o zât-ı ekremin himmetile levhalar bîkeremihilkerim 28 Kanunusâni 1949 (22 Rebîülevvel 1368) de elvâh-ı şerîfe yerlerine asıldı.
Ekrem beni alıp götürdü.
Levhâları mahal-i kadîminde görünce ağlamaya başladım.
Cenâb-ı ekremü’l-ekremîne hamd ü senâ ve Ekrem ve Nazif ile Muzaffer’e teşekkür ve dua etdim.”
İbnülemin’in burada bahsetmediği taraf şudur:
Ekrem Hakkı Bey, levhaların asılacağı gece kazanlar kurdurmuş, yemekler pişirtmiş ve çalışan işçilere ikram ettirmişti. Böylece, sabaha kadar çalışılarak levhalar yerlerine astırılmıştı.
Bugün Ayasofya Müzesini gezenler, duvarlardaki Allah, Muhammed, Ebûbekir, Ömer, Osman, Ali, Hasan, Hüseyin yazılı levhaları gördüklerinde bunların oradan niçin indirildiğini ve sonra -âdeta gizlice- nasıl astırıldığını bilmemekte mâzurdurlar.
Ekrem Hakkı Beyin başka nice himmetini de bilemeyecekleri gibi.)
Altan Deliorman, Işıklı Hayatlar, Sayfa: 97.
